Τους συναντήσαμε βιαστικά στη σκάλα, τους είδαμε να ξεμακραίνουν μέσα στη βροχή, τους ανταμώσαμε σε μια παραλία, στριμωχτήκαμε μαζί τους στο λεωφορείο. Κι εκείνοι μας έψησαν καφέ, έκρυψαν στα χέρια μας λίγα γλυκά και μας ζωγράφισαν ένα καράβι με αβύθιστα πανιά. Και σαν ήπιαν όλη τη ζωή, χάθηκαν διψασμένοι.
Για να βρεθούν και πάλι μπροστά μας.
