Μπορεί να έχει χυθεί άπλετο μελάνι για το τι σημαίνει ‘ΜΑΜΑ’. Να έχουν γραφτεί βιβλία, να έχουν ειπωθεί άπειρες ιστορίες, να έχουν γραφτεί τραγούδια, ποιήματα και να έχει αγαπηθεί από άπειρους γιους, από άπειρες κόρες. Κι όμως ο Στέφανος άκουσε για ένα μωρό που βρέθηκε στον κάδο των σκουπιδιών, πως ένα μωρό βρέθηκε κακοποιημένο, αλλά και ένα άλλο παραμελημένο. Αυτό τον κάνει να αναρωτιέται πώς γίνεται ο άνθρωπος να τα κάνει αυτά, ο άνθρωπος που είναι το μοναδικό πλάσμα που απαρχής της ζωής του απέκτησε και συνείδηση μαζί με όλες τις άλλες αισθήσεις του και που τον κάνει να ξεχωρίζει από τα άλλα
ζώα, τα οποία μόνο με το ένστικτο της επιβίωσης υπάρχουν. Κι όμως, ας τολμήσει κάποιος να πιάσει ένα κλωσσόπουλο, ας τολμήσει να πιάσει ένα λιονταράκι…