Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό ιστιοπλοϊκό καραβάκι. Τα πανάκια του ήταν συνήθως τυλιγμένα, μιας και οι διαδρομές που έμελλε να κάνει ήταν πολύ κοντινές, οπότε και έπλεε με τη μηχανή του. Ήταν φορές όμως που τ` άνοιγε για να αρμενίσει λιγάκι παραέξω, κι εκεί ήταν που έβλεπες την πιο πολύχρωμη μαΐστρα* με τις πιο όμορφες σκότες*, διαμαντάκι σωστό, να κυλά πάνω στα νερά, να βρέχεται, να πιτσιλιέται, να γελά και να χαίρεται.
