Ο τίτλος της ίδιας της συλλογής: «Περιπλανώμενη ικέτιδα», σε προδιαθέτει για ένα μοναδικό ταξίδι. Κατά την ανάγνωση των ποιημάτων της, η κάθε λέξη περιφέρει το νου σου σε κόσμους στοχαστικούς, όπου η φαντασία συναντά τη σκληρή πραγματικότητα, και το παρελθόν το παρόν και το μέλλον. Έτσι και η κάθε αράδα περιπλανιέται μέσα στα βάθη της ψυχής της ποιήτριας και του αναγνώστη -που γίνονται ένα- ως μία ικέτιδα στο βωμό των Μουσών.
Η ικεσία λοιπόν, που παίρνει τη μορφή της πραγματικής ζωής μέσα στα ποιήματα της εν λόγω συλλογής, μας προσκαλεί κι εμάς να καταφύγουμε στο ναό του Θεού, για να προστατευθούμε απ’ ότι μας κάνει να νιώθουμε απελπισία. Μας κινητοποιεί για ν’ αναζητήσουμε μέσα στην καρδιά μας, τον ουράνιο Πατέρα μας και να νιώσουμε το χάδι της ανιδιοτελούς αγάπης και του φωτός του, το οποίο αναβλύζει μέσα από την ευσπλαχνία του για τα δημιουργήματά του, θέλοντας να φωτίσει τη σκοτεινή ζωή τους. (Από τον πρόλογο του βιβλίου)
