Μητέρα… λέξη ιερή και πολυπόθητη.

Ισχυρή ανάμνηση για πολλούς, πραγματικότητα για κάποιους ακόμα, φανταστική μορφή για πλήθος ανθρώπων και βίωμα ενός θαύματος για τις ευνοημένες από την τύχη γυναίκες…

Φαντάζει τίτλος τιμητικός, μα συνάμα μοιάζει έννοια ακατανόητη, έως ότου πραγματωθεί μέσω της γέννησης, όπου η γυναικεία μορφή εξυψώνεται και προσεγγίζει τη φύση της παντοδύναμης Θεάς. Οι αντοχές της, όποια αυτή κι αν είναι σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, δεν προσιδιάζουν πια στα δεδομένα της ανθρώπινης φύσης. Τα ξεπερνούν…

Θυσιάζεται, αγωνίζεται κι αιώνια αγωνιά για τους αγγέλους της.

Δειλή ή τολμηρή, καριερίστα ή μη,  η μητέρα γίνεται σύμβολο, παράδειγμα και πρότυπο βίου σεβαστό.

Βαριά ευθύνη, μα ανεκτίμητη και αναγκαία…

Μητέρα βιολογική, μητέρα θετή, μητέρα οδηγός, μητέρα παιδιών μοναχικών, θυμάτων κακής τύχης, μητέρα… ηρωίδα.