Requiem
Στην μάνα μου
I
Να θυμηθώ να σε ρωτήσω
τι καιρό και τι φοριέται
ταιριαστό με την ανυπαρξία
II
Το αίνιγμα της Σφίγγας
λύνεται και ξελύνεται
για να εξοντώσει
την απάντησή του
III
Τέλειωσαν οι βεβαιότητες
Όλες με θα και παρατατικό
πλέον οι απαντήσεις
Ακόμα και στα όνειρα
ποτέ δεν είσαι σίγουρη
τι θα ’κανες στ’ αλήθεια
Εμένα θα ρωτούσες λες
κι ύστερα φεύγεις βιαστικά
λέξη να μην προλάβω
Ακόμα και στα όνειρα
που προσποιούμαι ότι είδα
