Τα εκπαιδευτικά συστήματα των δυτικών χωρών καλούνται εδώ και μερικές δεκαετίες να διαχειριστούν έναν διαρκώς αυξανόμενο και ανομοιογενή πληθυσμό ως προς τη γλώσσα, τη θρησκεία και την εθνότητα. Οι νέες αυτές συνθήκες μεταβάλλουν ριζικά τον ρόλο των εκπαιδευτικών, οι οποίοι για να αντεπεξέλθουν στις αυξημένες απαιτήσεις πρέπει να επιμορφωθούν. Στο πλαίσιο αυτό, ανάγκη επιμόρφωσης έχουν και οι Έλληνες εκπαιδευτικοί που αποσπώνται στο εξωτερικό, καθώς οι ιδιαιτερότητες της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στις χώρες της αλλοδαπής είναι πολλές και δεν αντιμετωπίζονται χωρίς συγκεκριμένα εφόδια. Την άμεση λήψη μέτρων επιβάλλει η αναντιστοιχία μεταξύ των αυξημένων επιμορφωτικών αναγκών και της μειωμένης παροχής επιμορφωτικών ευκαιριών, η γεωγραφική απόσταση από την Ελλάδα και οι ιδιομορφίες των εκπαιδευτικών συστημάτων των άλλων χωρών. Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση αποτελεί μια εναλλακτική μέθοδο εκπαίδευσης, η οποία δύναται να άρει κάποιους από τους περιορισμούς των συμβατικών τρόπων επιμόρφωσης και να ικανοποιήσει την αυξημένη ζήτηση για παροχή επιμορφωτικών προγραμμάτων στους αποσπασμένους στο εξωτερικό εκπαιδευτικούς.