Φεύγοντας από το σπίτι σου και μπαίνοντας στο αεροπλάνο, άρχισα να γράφω αυτό το γράμμα για να σε έχω μαζί μου στο ταξίδι, πριν φτάσω στο σπίτι μου και μου ανοίξεις, κρατώντας στα χέρια σου το γράμμα που δεν σου έχω γράψει ακόμα, ζεσταίνοντας πάλι το λάθος σπίτι, αυτό το σπίτι δίχως δωμάτια που λέμε ότι ζούμε ενώ έχουμε μεταναστεύσει κι οι δύο σε έναν παγωμένο διάδρομο, με τον αέρα να αλλάζει την ώρα και να στεγνώνει το μελάνι από το πρώτο μας γράμμα, τρυπώντας τους τοίχους που τρέχουν στα μάτια μας.
