«Όταν αρχίζεις ν’ αμφιβάλλεις για αυτό που γνωρίζεις,

όταν βυθίζεσαι σ’ έναν σωρό από ασυνάρτητες πληροφορίες, οι οποίες κάπως ‒ δίχως να γνωρίζεις πώς ‒ συνδέονται μεταξύ τους με μοναδικό στόχο την αιχμαλωσία σου, όταν βλέπεις γύρω σου να χάνεται η ελπίδα και η ανθρωπιά ενώ ταυτόχρονα θεριεύει το παράλογο, τότε είναι επιτακτική η ανάγκη τής συνειδητοποίησης πως ζεις σε μια αλλόκοτη εποχή. Μπορεί να την έλεγες ταραγμένη, μα δεν ακούς πάντοτε τους κρότους∙ μπορεί να την έλεγες περίεργη, γιατί δεν γνωρίζεις τη διάθεση που θα έπρεπε να έχεις∙ μπορεί να τη χαρακτήριζες σκοτεινή, με τα μελανότερα χρώματα ζωγραφισμένη. Μπορεί...

Το ξεσκέπασμα της προπαγάνδας, η ανακάλυψη της αλήθειας, η αναζήτηση ενός σκοπού μέσα σ’ ένα φιλοσοφικό πλαίσιο υπαρξισμού, είναι κάποια από τα ελάχιστα που σου απομένουν να κάνεις, εάν αποζητάς την απόδραση από την “πραγματικότητα-ψευδαίσθηση”. Όμως, σε ποιον ανήκει τελικά η αλήθεια που θ’ ανακαλύψεις; Είναι η δική σου ή των άλλων; Άραγε, μήπως είναι αυτή των μεγάλων

λεωφόρων της ενημέρωσης; Αυτή, που διασπείρει η εξουσία;»