Η συνειδητοποίηση ορισμένων λειτουργιών του εγκεφάλου μας, ιδιαίτερα αναφορικά με την οπτική πρόσληψη της εξωτερικής πραγματικότητας, ή ακριβέστερα με την αδυναμία, τους περιορισμούς, και τις στρεβλώσεις της πρόσληψής της, είναι conditio sine qua non (προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ) για να αντιληφθούμε μια βαθύτερη αλήθεια που εκφράστηκε το πρώτον από τον Σωκράτη με το «εν οίδα ότι ουδέν οίδα», και στη συνέχεια από τους Λατίνους εραστές (και φιλότιμους μιμητές) της ελληνικής σκέψης, που την εξέφρασαν εν προκειμένω δια του ignoramus et ignorabimus: αγνοούμε και θα αγνοούμε. Ο εγκέφαλος παραμένει ακόμα και σήμερα κατ’ εξοχήν μαγικός όπως μαγική παραμένει και η φύση του φωτός μέσω του οποίου προσλαμβάνουμε ότι προσλαμβάνουμε ως «οπτική πραγματικότητα».

Χρίστος Γούδης