Άκουγε προσεκτικά η Μαντώ κι έμαθε για ρίζες χαμένες. Για κεντημένα μαξιλάρια, που βάψανε κόκκινα σαν αίμα δυο νυφικά… Για τη Διαμαντούλα και την Εμινέ, που μοιράζονταν μυστικά και όνειρα στα σοκάκια της Σμύρνης… Και για τον έρωτα που φώλιασε στις καρδιές τους για τον ίδιο άντρα.
