Κα­μιά πτυ­χή της ζω­ής του Κε­μάλ Ατα­τούρκ δεν έμει­νε ανε­ξε­ρεύ­νη­τη. Κα­μιά απο­λύ­τως, πλην της πε­ρι­ό­δου της Θεσ­σα­λο­νί­κης, της πό­λης όπου αυτός γεν­νή­θη­κε και με­γά­λω­σε. Τα χρό­νια της Θεσ­σα­λο­νί­κης δεν αγνο­ή­θη­καν μό­νο από τους Τούρ­κους αλ­λά κι από τους Έλ­λη­νες με­λε­τη­τές. Το φο­βι­στι­κό υπο­συ­νεί­δη­το των λα­ών υπε­ρι­σχύει σχε­δόν πά­ντο­τε ακό­μα και των πλέ­ον σο­φών ιστο­ρι­κών συμ­βι­βα­σμών της πο­λι­τι­κής. Έστω και αν αυτοί οι εκα­τέ­ρω­θεν συμ­βι­βα­σμοί Ελ­λά­δας-Τουρ­κί­ας φέ­ρουν τη σφρα­γί­δα ενός Βε­νι­ζέ­λου κι ενός Ατα­τούρκ.

Η Οθω­μα­νι­κή Θεσ­σα­λο­νί­κη υπήρ­ξε μια πό­λη φαι­νό­με­νο, δυ­να­μι­κό­τε­ρη σε δρά­σεις κι επι­δρά­σεις απ¹ ό,τι η Κων­στα­ντι­νού­πο­λη. Ως εκ τού­του, ανα­δεί­χτη­κε στην κυ­ρι­ο­λε­ξία η τρο­φός των με­ταρ­ρυθ­μι­στι­κών ορα­μά­των του Κε­μάλ. Η πό­λη όπου κυ­ρι­αρ­χού­σαν οι πιο δη­μι­ουρ­γι­κοί Εβραίοι και Έλ­λη­νες της Οθω­μα­νι­κής Αυτο­κρα­το­ρί­ας με­τάγ­γι­σε στον Κε­μάλ το πνεύ­μα της επα­νά­στα­σης και του εκ­συγ­χρο­νι­σμού.

Το βι­βλίο του Χρί­στου Χρι­στο­δού­λου δι­ε­ρευ­νά την πα­ράλ­λη­λη πο­ρεία της Θεσ­σα­λο­νί­κης και του δι­α­βό­η­του τέ­κνου της στα χρό­νια της πα­ρακ­μής της Σουλ­τα­νι­κής απο­λυ­ταρ­χί­ας και θε­ο­κρα­τί­ας και υπαι­νίσ­σε­ται την αντι­στοι­χία της πε­ρι­ό­δου εκεί­νης με τα ση­με­ρι­νά τε­κται­νό­με­να -και τα πρό­σω­πα- της τουρ­κι­κής πο­λι­τι­κής σκη­νής.