Αν έχουμε την εντύπωση πως είμαστε οι μόνοι μέσα στο υπερδιάστημα, ζούμε μια ψευδαίσθηση. Αν σε πληροφόρησαν πως είσαι μοναδικός, σε παραπλάνησαν. Όποιος πιστεύει πως η μοίρα του είναι μονόδρομος, δεν έχει μέλλον... Εκείνος και Εκείνη ζούσαν σε κάποιον άλλον κόσμο, άπιαστον για μας. Κι όμως θα μπορούσαμε να πούμε πως ήταν ένας αντικατοπτρισμός του δικού μας, κάτι σαν ονειρική προέκτασή του, που εξελισσόταν σε κάποια άλλη χωροχρονική διάσταση. Λένε πως αυτοί οι δυο δίδυμοι κόσμοι, κατά καιρούς, διασταυρώνονται και ο ένας τέμνει τον άλλο. Έτσι και κείνη τη φορά, όταν αυτά τα δυο αντίθετα σύμπαντα άγγιξαν το ένα το άλλο, στο σημείο κρούσης τους προκλήθηκε ρήγμα από όπου εκτοξεύτηκαν αλυσιδωτά ενεργειακά κύματα, με αποτέλεσμα να εμπλακεί και Εκείνη στη δίνη της υποατομικής ταλάντωσής τους, τη στιγμή που είχε νιώσει τον αισθησιακό παλμό της ένωσής της με Εκείνο και να εκτοξευτεί μέσα από την παραμόρφωση του ρήγματος στο "κάπου αλλού", στον Δίδυμο πλανήτη τους. Κι ενώ Εκείνη παράδερνε να στείλει κάποιο μήνυμα στον κόσμο της, μια φασματική μορφή σαν αντανάκλαση του εαυτού της, ξεπρόβαλε καταμεσής στη Ζώνη του λυκόφωτος. Η μια πλησίαζε την άλλη, καθοδηγούμενη από κάποιες αμοιβαίες παρορμήσεις, μέχρι που αφομοιώθηκε η μια στα όρια της άλλης. Η μικρή Αύρα, όπως την έλεγαν, όχι μόνο δέχτηκε τη συνύπαρξη της άλλης, αλλά αγκάλιασε και τον καρπό της ένωσής της. Τον καρπό του πνευματικού κόσμου για να γεννηθεί ένα πανέμορφο αγόρι, μ` όλα τα στοιχεία των δύο αυτών κόσμων. Λέγεται πως είναι αδιαπέραστο το φράγμα που χωρίζει τη μια διάσταση από την άλλη. Μήπως, όμως, είχε φθάσει η ώρα να καταρρεύσουν τα φράγματα και να γνωρίσει ο καθένας το πνευματικό δίδυμό του; Ένα πνευματικό δίδυμο που, πέρα από κάθε υποτιθέμενη διάσταση, υπάρχει και μέσα μας, με τη μορφή της συνείδησης, για να γνωρίσει τελικά ο άνθρωπος τον εαυτό του και από κοινού, να επιχειρήσουν τη μεγάλη υπέρβαση, για την απελευθέρωσή του από τα δεσμά της προκατάληψης και της δουλοπρέπειας.