Χάρις στο "παιχνίδι" της Συνείδησης-Δύναμης, της Ευδαιμονίας και του ενδιάμεσου δημιουργού, του Υπερνού, το Θείο κατέρχεται από την καθαρή ύπαρξη στο κοσμικό ον· χάρις σε μια ζωή, μια ψυχή και έναν νου που αναπτύσσονται και χάρις στον Υπερνού που προκαλεί φωτισμό, ανεβαίνουμε από την Ύλη προς το Θείο Ον. Τα δύο ημισφαίρια, κατώτερο και ανώτερο, συνενώνονται στο σημείο συνάντησης νου και Υπερνού, που μόλις ένα πέπλο διαχωρίζει ακόμη. Η προϋπόθεση εμφάνισης της Θείας Ζωής στην ανθρωπότητα είναι η κατάργηση αυτού του πέπλου· έτσι ο νους ανακτά το θείο φως του εντός του Υπερνού, που αγκαλιάζει τα πάντα, και η ψυχή πραγματώνει το Θείο Εγώ της εντός της Ananda, που κατέχει τα πάντα και που είναι η όλη-Ευδαιμονία· η ζωή ανακτά τη Θεία Ισχύ της στο "παιχνίδι" της πανίσχυρης Συνειδητής-Δύναμης και η Ύλη ανοίγεται προς τη θεία ελευθερία της όπως και σε μια μορφή της θείας Ύπαρξης.