Ο Γεώργιος Βιζυηνός (1849-1896) μεταφέρει στις αφηγήσεις του τις εμπειρίες των παιδικών του χρόνων, εμπλουτισμένες με τους λαϊκούς θρύλους και τις αφελείς δεισιδαιμονίες του θρακιώτικου χωριού του. Χρησιμοποιώντας πότε το όνειρο, πότε τις παραισθήσεις και καταφεύγοντας συχνά στο απρόοπτο, εισδύει σε βάθος στα ψυχικά κίνητρα των πρωταγωνιστών. Το Αμάρτημα της μητρός μου είναι το πρώτο διήγημα του Βιζυηνού - και το πρώτο καθαυτό ελληνικό διήγημα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
