Μια ανθολογία με προσεκτικά επιλεγμένα ποιήματα του κορυφαίου Γάλλου ποιητή Γκιγιώμ Απολλιναίρ.
Μέσα στη φρίκη και την απαίσια φαντασμαγορία εκείνου του πολέμου, που σήμερα μας φαίνεται κάπως ρομαντικός, ο ποιητής ανακαλύπτει ότι την κρίσιμην ώρα βρίσκεται απελπιστικά μόνος μέσα στον ίδιο τον εαυτό του (τελευταίοι στίχοι στα «Θαυμάσια του Πολέμου»). Και παρ` όλη την αφοβιά του και τον αναμφισβήτητο πατριωτισμό του, στο ποίημα με τον τίτλο «15 Ιουνίου 1915», απαρνιέται τον πόλεμο με την κραυγή:
«Όχι Ξίφος, αλλά Ελπίδα».
– από τον πρόλογο του μεταφραστή –
