Για να δείξεις σε κάποιον ένα δρόμο που θα τον οδηγήσει στην καταστροφή, αναποδογυρίζεις μια αλατιέρα και σχεδιάζεις τον δρόμο στο χυμένο αλάτι.
Τίποτα πιο βασανιστικό απότι να μένεις μόνος σου με τη μιαν άκρη του διαλόγου. Ακούς τον εαυτό σου διαρκώς να μιλά μαζί της! Κάποτε διάβασα για την συνήθεια των Ινδιάνων Μοχάβ να συνεχίζουν να μιλούν ακόμα και όταν ο συνομιλητής έχει αποχαιρετίσει και απομακρυνθεί. Το ίδιο συμβαίνει και με μένα. Οι Ινδιάνοι κι εγώ δεν τηρούμε τις συνηθισμένες αποστάσεις. Πιστεύουμε πως τα λόγια μας φτάνουν στον συνομιλητή, ακόμα κι όταν αυτός έχει πια χαθεί από τα μάτια μας.
