Ένα χρυσό εισιτήριο µπορεί να τη στείλει µε υποτροφία στη Νέα Υόρκη. Θα έχει την ευκαιρία να µπει σε διεθνείς σκηνές, να βιώσει την καταξίωση, να µεθύσει από δόξα. Απόψε είναι η βραδιά της. Η επιτυχία είναι µονόδροµος. Αυτό θέλει. Αυτό θέλει;

Τώρα δεν µπορεί να τυλίξει ούτε τις κορδέλες της πουέντ της. Κάθεται αποµονωµένη στο δάπεδο του διαδρόµου, στριµωγµένη στο κοστούµι της. Είναι αρκετά χλωµή, αλλά και αρκετά βαµµένη για να φαίνεται. Μόνο τα µάτια της µαρτυρούν αυτό που µε κόπο προσπαθεί να κρύψει. Υποφέρει. Η προκαθορισµένη πορεία της την πνίγει. Το αυστηρό πλαίσιο µέσα στο οποίο µεγάλωσε τη λυγίζει. Όσα τόλµησε να ζήσει σαν ένα αργοπορηµένο εφηβικό ξέσπασµα, ύστερα από εκείνη τη βραδιά στην Περαία, την καταδιώκουν. Όχι, δεν µπορεί να κάνει πίσω.

Τα µάτια που την κοιτάζουν από την πλατεία του Αριστοτελείου Θεάτρου, στις 25 του Μάη, αναµένουν το θρίαµβο. Ανάµεσά τους, εκείνα της Φαίης και του Λουκά. Πόσο τυχαία βρέθηκε εκεί ένα ζευγάρι που, σε µια δική του πραγµατικότητα, µάχεται να επουλώσει τα τραύµατα του παρελθόντος;

Η εµφάνισή της πάνω στη σκηνή δεν θα αφήσει κανέναν ανεπηρέαστο. Ένας φρικτός πόνος στα σωθικά της θα αλλάξει τις ζωές τους για πάντα.