«Οι νεκροί πεθαίνουν όταν τους ξεχνούμε»,
γράφει εισαγωγικά ο Γιώργος Πετούσης. Ωστόσο,
δεν ξεχνά τον νεκρό αδελφό του. Ίσα-ίσα που μέσα
απ’ αυτό το δραματικό Αφήγημά του για αυτόν,
αποδεικνύει «ότι οι ήρωες δεν είναι μόνον αυτοί
για τους οποίους υπάρχουν παλιές μαρτυρίες και
δάφνες, μα και γενναίοι άγνωστοι νεότεροι».
