Ο Γαβριήλ Ντόζιτς ανέλαβε τα ηνία της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας σε μία ιδιαίτερα ταραγμένη και τραγική περίοδο. Ο Πατριάρχης Γαβριήλ αποτέλεσε μια δυναμική, χαρισματική, ασυμβίβαστη και ηρωική προσωπικότητα, που διακόνησε τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία σε μία από τις δυσκολότερες περιόδους της μακραίωνης ιστορίας της. Υπήρξε υπέρμαχος της ένωσης του Μαυροβουνίου με το Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων αλλά και υπερασπιστής των δικαιωμάτων της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας κατά την περίοδο της διαμάχης με την Πολιτεία για την υπογραφή Κονκορδάτου με το Βατικανό (1935-1937). Με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αιχμαλωτίστηκε από τις ναζιστικές δυνάμεις κατοχής, ενώ έπειτα από ένα σύντομο διάστημα αιχμαλωσίας στο Βελιγράδι μεταφέρθηκε μαζί με τον επίσκοπο Ζίτσης Νικόλαο Βελιμίροβιτς στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως Νταχάου.