Άκουσε το θρόισμά της· πάλλεται μία ψυχή,
απ’ τους στίχους-κολυμπήθρα αναδύεται γυμνή!
Είναι εργάτης λόγου του, μα στην ψυχή μαστόροι
οι ποιητές σ’ εγρήγορση, δεινοί και καρποφόροι...
Καλλιεργούνε την ψυχή στα άψυχα χαρτιά τους
με τις αράδες-γιασεμιά σκορπούν την ευωδιά τους.
Είναι αυθόρμητοι, αγνοί, ποικίλλει η γραφή τους,
δανείζουνε σχηματικά την καθαρή ψυχή τους...
