Ὥσπου νά μεγαλώσει καί νά καταλάβει ἤ, ἔστω νά νομίζει πώς κατάλαβε τίς γλῶσσες καί τά σύνορα, τήν φυλή καί τήν ἱστορία, τή ρίζα, ἧταν χαμένος σ' ένα κουβάρι ἀπό διάσπαρτες μικρές πατρίδες και μια μεγάλη: τα ἑλληνικά καί τούς ἀνθρώπους.
Κι ἡ μνήμη τῆς κυρά Ἑλένης ἡ μεγαλύτερη· ὄπως ἅλλωστε καί ἡ καρδιές πού τή φιλοξένησαν κι ἡ ἵδια καταφύγιό τους.
