"... Για να ξυπνήσει η μνήμη, μη και χαθούν με το πέρασμα του χρόνου γεγονότα μικρά και μεγάλα..."
Η εκατόχρονη γιαγιά από το Αϊβαλί αναπολεί κι εξιστορεί στα εγγόνια της την ιστορία της μακράς και πολυτάραχης ζωής της, η οποία ταυτίζεται με την ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα. Κυριαρχεί η εξιστόρηση της ευτυχισμένης ζωής πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή, αλλά και μετά, ο ξεριζωμός απ` το γενέθλιο τόπο και η επώδυνη προσπάθεια εγκατάστασης και προσαρμογής στον ελλαδικό χώρο. Αποτυπώνεται ο πόνος του ξεριζωμού των προσφύγων του 1922 από την περιοχή της Μ. Ασίας, αλλά και η φιλική και ειρηνική συνύπαρξη Ελλήνων και Τούρκων στην προ της Καταστροφής περίοδο, με λυρική και νοσταλγική ανάπλαση της καθημερινής ζωής στην "αλησμόνητη πατρίδα".

Από την επιτροπή του Λ` Λογοτεχνικού διαγωνισμού 2012 του Φιλολογικού Συλλόγου ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ