Μέσα από τα βασιλικά διαμερίσματα εκλάπη κάποια επιστολή υψίστης σημασίας. Το πρόσωπο που έκλεψε το γράμμα είναι γνωστό. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Τον είδαν να το κάνει. Είναι ο υπουργός Ντ., που τολμά τα πάντα: τόσο τα ανάρμοστα όσο και τα προσήκοντα στον άνθρωπο. Η μέθοδος της κλοπής ήταν ευφυής και τολμηρή, και το συγκεκριμένο έγγραφο βρίσκεται ακόμη στην κατοχή του. Ο επιθεωρητής Γκ. της αστυνομίας παρόλη την κινητοποίηση αδυνατεί να βρει το γράμμα και έτσι αναλαμβάνει ο Αύγουστος Ντυπέν, ένας ευφυής, εκκεντρικός -περιθωριακός στην κυριολεξία- διανοούμενος που βρίσκει ευχαρίστηση μόνον όταν λύνει αστυνομικά προβλήματα. Και το λύνει.

Το "Κλεμμένο γράμμα" του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, παρόλη την φαινομενικά απλή πλοκή του ευτύχησε να συγκαταλεχθεί στον εκλεκτό κύκλο των λογοτεχνικών κειμένων που διαθέτουν στοχαστική δυναμική πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που τους εκχωρεί η "λογοτεχνικότητά τους". Δύο από τους σπουδαιότερους στοχαστές του 20ού αιώνα ανέπτυξαν εξαιρετικές απόψεις για τη σχέση της σκέψης με την πραγματικότητα που κλείδωσε ο Πόε στην συγκεκριμένη ιστορία του.