Αυτό το βιβλίο γράφτηκε αποκλειστικά για σένα...
Για σένα που κάθε βράδυ μου γράφεις πως κουράστηκες...
Πώς σε πλήγωσαν...
Πώς δεν αντέχεις άλλο τις θλίψεις, τη φτώχεια σου...
Για σένα που θέλεις να πεθάνεις... Μου λες...
Σε καταλαβαίνω...
Κρατώ κάθε βράδυ τη θλίψη σου στην αγκαλιά μου...
Προσφέρω το δάκρυ μου για να μη θολώσει άλλο η δική σου ματιά...
Αναστενάζω εγώ, για να αλαφρώσει λίγο το δικό σου βάρος...
Δεν θέλω φορτία να σου προσθέτω...
Μόνο μια κατανόηση, μιάν αγκαλιά κι έναν ορίζοντα:
Τη χαρά που σε περιμένει αν ζήσεις τη χάρη Του για χάρη Του...
