Η ιδέα, που αποτέλεσε την αφετηρία γι’ αυτό το έργο, είναι μία εκδοχή ή επανεγγραφή τής ιστορίας τού Ιώβ· η εκδοχή όμως ή επανεγγραφή κρατά απ’ αυτήν την ιστορία την μία πλευρά της και ανατρέπει την άλλη: η μία πλευρά, εκείνη τής Βίβλου, λέει ότι ο Ιώβ υπήρξε κάποιος στον οποίο ο Θεός έδωσε τα πάντα· η άλλη, ότι κάποια στιγμή, για να τον δοκιμάσει, ή για κάποιον άλλο λόγο, τού τα πήρε όλα πίσω, αφήνοντάς τον στην απόλυτη ένδεια, χωρίς να τού γνωστοποιεί τούς λόγους για τούς οποίους τον οδήγησε σ’ αυτήν.

Ο Νίλος Λάκμος, ο πατέρας τής Ζάλης, είναι ένας Ιώβ σ’ έναν κόσμο χωρίς Θεό, ή, ακριβέστερα, σ’ έναν κόσμο όπως αυτός τής Ζάλης, όπου την θέση τού Θεού κατέχουν τρία απροσδιόριστης ταυτότητας πρόσωπα, χωρίς όνομα, με μοναδική ένδειξη του ποιοί είναι τα τρία πρώτα γράμματα τής αλφαβήτου: Α, Β, Γ.