Ήταν ωραία γυναίκα. Ωραία, νέα και εντυπωσιακή.
Στη γειτονιά ήταν η μόνιμη φαντασίωση και η κρυφή επιθυμία κάθε άνδρα, νέου και ώριμου.
Αυτό όμως συνέβαινε και στις άλλες όμορες γειτονιές. Λίγο πολύ, όλοι την θαύμαζαν και όλοι την ποθούσαν. Τα σχόλια και τα πειράγματα, άλλοτε έξυπνα και άλλοτε χυδαία, έδιναν και έπαιρναν.
Εκείνη όμως είχε τέτοιο «τουπέ» και τέτοια έπαρση που τα αγνοούσε και δεν τα έδινε σημασία. Μάλιστα, ήταν τόσο ματαιόδοξη, που όλους εκεί τους έβλεπε αφ’ υψηλού. Είναι βέβαιο, πως πολλοί την έβλεπαν, ως «ψώνιο» αν και αυτή είχε και στόχο και σκοπό στη ζωή.
