Η οικονομική κρίση που επωάστηκε για πολλά χρόνια με τις επιπτώσεις της να ξεσπούν την περίοδο 2010-2019 λειτούργησε και ως μεγάλη δικανική πρόκληση. Όλα τα μεγάλα θέματα, η φύση των προγραμμάτων στήριξης (μνημονίων), τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής, οι περικοπές μισθών και συντάξεων, η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, οι φορολογικές επιβαρύνσεις, τα διαρθρωτικά μέτρα όπως η προσπάθεια μείωσης του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων και των εργαζομένων στους φορείς της γενικής κυβέρνησης ή οι αλλαγές στη ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, έγιναν αντικείμενο δικαστικών κρίσεων.
Οι σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις ήχθησαν, από διάφορες δικονομικές οδούς, σε δικαστικό έλεγχο της συνταγματικότητας τους, αλλά και της συμβατότητάς τους με το δίκαιο της ΕΕ και την ΕΣΔΑ. Διαμορφώθηκε μια πλούσια νομολογία των ελληνικών ανώτατων δικαστηρίων, ιδίως του ΣτΕ και του ΕΣ, που δεν είναι ευθύγραμμη. Διακρίνεται σε τρεις τουλάχιστον επιμέρους φάσεις, ενώ συχνά εμφανίζονται παλινδρομήσεις και αντιφάσεις.
Τα ίδια θέματα απασχολούν την ίδια περίοδο τα ανώτατα ή συνταγματικά δικαστήρια άλλων κρατών μελών της ΕΕ. Όχι μόνο αυτών που υπήχθησαν σε προγράμματα στήριξης, όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Κύπρος, αλλά και δημοσιονομικά ισχυρών χωρών που διαδραματίζουν κομβικό ρόλο στα κέντρα λήψης των ευρωπαϊκών αποφάσεων, όπως η Γερμανία. Συναφή θέματα απασχόλησαν το ΔΕΕ, το ΕΔΔΑ και διεθνή διαιτητικά όργανα. Παράλληλα εξελίσσονται μεγάλες αλλαγές στην οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ και της ζώνης του ευρώ που καθίστανται αντικείμενο μεγάλων αποφάσεων του ΔΕΕ.
