Καθόλου μα καθόλου δεν προτίθεμαι μα ούτε και επιθυμώ να δώσω τον ορισμό της κοκέτας. Αφού όμως έτυχε η πρωταγωνί-στρια του βιβλίου να είναι αυτός του τίτλου, “Η κοκέτα”, ας δούμε πώς την περιγράφουν μερικοί και μαζί μ’ αυτούς κι εγώ.
Κοκέτα (coquette) στα γαλλικά είναι η cock tease ή ανάφτρα, η γυναίκα δηλαδή που προσπαθεί να κερδίσει την αναγνώριση των ανδρών χρησιμοποιώντας την κοκεταρία της, δηλαδή τα σημεία εκείνα που είναι χρωμοσωματικώς ενδιαφέροντα για τους άνδρες.
Στην ουσία η κοκέτα δεν είναι καθόλου αυτο-αναφορική. Ετεροκαθορίζει τη συμπεριφορά της ανάλογα με το τι οι άντρες βρίσκουν ελκυστικό
Όπως μας λέει ο Μπέρναντ Σω: η κοκέτα είναι μια γυναίκα που με διάφορα μέσα προκαλεί πάθος και καθόλου δεν έχει σκοπό να τον ικανοποιήσει.
Κι έρχεται ο μεγάλος ο Φ. Σουλιέ Η τίμια γυναίκα συνήθως λέει "όχι", η φλογερή "ναι", η ιδιότροπη και "ναι", και "όχι", η κοκέτα, ούτε "ναι", ούτε "όχι".
Η εδώ δική μας, κοκέτα μεν, αλλά θέλει και τα χάδια της. Μπερδεμένη τόσο που δεν ξέρει και η ίδια τι ακριβώς αναζητά.  Και κατά τους προγόνους μας “και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι”.
Και παντρειά επεδίωκε, αλλά την κοκεταρία την είχε αναγάγει σε παιχνίδι αφού της άρεσε να είναι πάντοτε εμφανίσιμη και περιποιημένη.
Έζησε και πέθανε, χωρίς να χορτάσει ζωή, να γίνει μάνα και κανονική γυναίκα.
Τα δυο αποτυχημένα λογοστέματα, δεν κατέστησαν ικανά να της φέρουν το γέλιο, πολύ περισσότερο την ευτυχία.
Το δυστύχημα είναι, όταν βρήκε επιτέλους σύζυγο κι έμεινε έγκυος, πέθανε.