- Μπορεί να βρει διέξοδο η ευτυχία, όταν έχει κλειστεί στην πιο σκληρή φυλακή;
- Είναι δυνατόν ένα απλό κορίτσι, έτοιμο να πέσει στα δίχτυα των τεχνητών παραδείσων, να δραπετεύσει και να ανταμώσει την αληθινή ευτυχία;
- Η μοίρα πάντοτε δρα ακούσια, εν αγνοία των ανθρώπων, ή μήπως υπάρχουν φορές που και οι ίδιοι γίνονται όργανά της με την εκούσια, ανεξάρτητη δράση τους;
Τούτα τα ερωτήματα βρίσκουν συγκινητικές απαντήσεις στην Αιχμάλωτη ευτυχία, όπου ψυχογραφία, ηθογραφία και ιστορικά γεγονότα συμπλέκονται αναπόσπαστα μέσα σε μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία. Ήταν το 1956. Εικοστή τρίτη προς εικοστή τετάρτη Αυγούστου. Ο ήλιος με το που πρόβαλε, ξαφνιάστηκε. Κοντοστάθηκε να δει. Τι ήταν αυτό! Εκατοντάδες παλικάρια… έβγαιναν, έβγαιναν… Της μισητής
αιχμαλωσίας τα κουρέλια φόραγαν… κι έσκυβαν και φιλούσαν το άγιο χώμα της πατρίδας τους.
