ΠΟΡΟΣ, ΠΕΝΙΑ, ΕΡΩΣ
(Σαιξπηρικό σονέτο)
Του Πόρου όντας γιος και της Πενίας
ο Έρως πάντα ζει κι όλο πεθαίνει
στ’ ανάμεσο θανής κι αθανασίας
φουντώνει από τη μια, την άλλη σβένει
Είναι φτωχός και πλούσιος συνάμα
ό,τι αποκτά πρωί, βράδυ το χάνει
τη μια επαίτης σέρνεται, τι θάμα!
την άλλη άρχοντας τρανός, ποιος νους το βάνει!
Ως μέγας δαίμων ο Έρωτας συντρέχει
θεών κι ανθρώπων τη συνομιλία
αιώνια, αδιάσπαστα συνέχει
του σύμπαντος την άναρχη ουσία
Αυτά λέγω Σωκράτη μ’ ειλικρίνεια
εγώ, η Διοτίμα απ’ τη Μαντίνεια
