Μια πολυεθνική κοινωνία έχει διαμορφωθεί στην Πάτρα στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα. Μια ομάδα εμπόρων, κυρίως Ελλήνων αλλά και ξένων, διαφεντεύει και «χτίζει» την πόλη της. Η «μαυρομάτα» τούς έφερε χρήμα και μια ζωή ευρωπαϊκή, αφού «...ἡ ἐμπορία ἐν ταῖς πολιτισμέναις χώραις δὲν διώκει πλέον σήμερον μὲ λιγδωμένην ποδιὰν τὸ ἴνδαλμα τοῦ Σάϋλωκ, ἀλλὰ μὲ φράκον ἄμεμπτον καὶ χιονώδη χειρόκτια καὶ λαιμοδέτην διώκει τὸν πλοῦτον, ἵνα ἐπ’ αὐτοῦ ἐπιβαίνουσα, μέσον καὶ οὐχὶ σκοπὸν ἔχουσα, ἀναπτύξῃ τὴν εὐμάρειαν καὶ τὴν καλαισθησίαν, ἐξασκήσῃ δὲ τὴν εὐεργεσίαν». 

Είναι γνωστό, βέβαια, ότι όλοι οι έμποροι δεν ήταν ίδιοι, καίτοι ένιωθαν ότι ανήκουν στην ίδια κοινωνική τάξη, «...ἀναδείκνυνται μὲν πλούσιοι παρ’ ἡμῖν πολλοί, ἀλλ’ ὀλίγιστοι ἐκ τούτων ἀποβαίνουσι πραγματικὰ αὐθένται ἢ ἀριστοκρᾶται ἐν τῷ ἐμπορίῳ, ὃ ἐστι ἀγαπητοὶ καὶ σεβαστοὶ παρὰ πᾶσι, διότι τοῦτ’ ἐστιν ἡ ἀριστοκρατία τοῦ ἐμπορίου, τοῦτο εἶναι τὸ πτερὸν εἰς τὸν πῖλον, ὅπερ διακρίνει μεταξὺ τῶν καπήλων τὸν εὐγενῆ τῆς ἐμπορίας». 

Όμως σε αυτή την πόλη κατοικούσαν και αυτοί που ζούσαν μια σκληρή πραγματικότητα. Μια εικόνα της πιο πολύβουης πλατείας της Πάτρας εκείνης της εποχής, της πλατείας Γεωργίου, μας βοηθάει να δούμε την καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων. Υπήρχε ένα σοβαρό άτοπο, όπως το έβλεπαν οι ντόπιοι «έχοντες», και αυτό είχε να κάνει με την εικόνα της πλατείας τους. Κάθε δειλινό, στη δυτική πλευρά της πλατείας, «ἐν μέσῳ κάρρων, βοῆς, ἀλαλαγμῶν», τη στιγμή κατά την οποία έκαναν τον περίπατό τους οι Πατρινοί στην πλατεία και παιάνιζε η μουσική, κάποιοι πωλούσαν φθηνό ψωμί για τους μη «έχοντες». Θα έπρεπε οι πωλητές, χωρίς τα υποζύγια, να μπουν σε περιφραγμένο κεντρικό οικόπεδο. Όμως, μπορούσαν να πουλούν το φθηνό ψωμί στα εργαστήριά τους, όπως το έκαναν και πολλοί άλλοι επαγγελματίες. Βέβαια, δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι με αυτό τον τρόπο διευκολυνόταν η άπορη τάξη, «διότι αὕτη εὐκόλως μανθάνει ποῦ πωλοῦνται τὰ χρειώδη εὐθηνὰ καὶ γνωρίζει νὰ μεταβαίνῃ εἰς συνάντησίν των». 

Μέσα, λοιπόν, από αυτό το βιβλίο γίνεται προσπάθεια να γνωρίσουμε τους γνωστούς μας άγνωστους Πατρινούς, ντόπιους και ξένους, αλλά και να διαμορφώσουμε μια γενικότερη εικόνα της πόλης μας.