«Λίγα χρόνια αργότερα, μια νύχτα που δεν μπορούσα να κοιμηθώ, αντιλήφθηκα κάτι που μ’ έκανε να ανατριχιάσω ολόκληρη. Από τα μάτια μου πέρασε η στιγμή που εικοσιπέντε χρόνια πριν άφησα τη βαλίτσα μου σε μια ντουλάπα στο δωμάτιο της Μάγδας. Η Μάγδα και οι γονείς της είχαν ανοίξει τη βαλίτσα και είχαν δει τη φωτογραφία που έκανε τόσο περήφανο τον πατέρα μου. Είχαν φιλοξενήσει στο σπίτι τους την εικόνα του στρατηγού Κεμάλ Πασά, αυτού που είχε φέρει το τέλος της αρμενικής παρουσίας στην Ανατολία. Ήταν μια συγκλονιστική στιγμή. Ακόμη και σήμερα υποφέρω. Ξαναείδα τις αδελφές Ιχμαλιάν στην Καλιφόρνια».
