Ένα οδοιπορικό από ταξίδια της ιδίας με το σύζυγό της Αθανάσιο Κουρή και τον υιό τους, Βασίλη Κουρή, βραβευμένο Έλληνα ποιητή, που έφυγε αναπάντεχα από τη ζωή σε ηλικία μόλις 22 ετών.     

Η Ελλάδα και η Ευρώπη μέσ’ από τα μάτια μιας συζύγου και μητέρας που μας ταξιδεύει με τις αναμνήσεις και φωτογραφίες της.     

Το πλήρωμα του χρόνου εμπλουτίζουν ποιήματα, λόγια, σκέψεις του νεαρού Βασίλη καθώς και αναφορές πνευματικών ανθρώπων στο έργο του. Ο ιστορικός Σαράντος Καργάκος, είπε μεταξύ άλλων:

Ο Βασίλης Κουρής πέρασε από τη ζωή μας σαν ένα φωτεινό μετέωρο. Έλαμψε και έσβησε. Ήταν φτιαγμένος από την ύλη των άστρων. Το πνεύμα του ήταν τόσο δυνατό που δεν μπορούσε να το σηκώσει η γήινη σάρκα, έτσι γρήγορα ντύθηκε με τη σάρκα των ουρανών. Πρόφτασε όμως κατά τη γήινη παρουσία του, όπως κάποτε ο Κρητικός λυράρης ο «Ροδινός», να μας αφήσει ένα έργο σημαντικό, ένα έργο που είτε ως ποίηση είτε ως στοχασμός έχει μια λεκτική ευχημεία και μία στιβαρή επιχειρηματολογία. Είχε κλείσει μέσα στην ψυχή του την Ελλάδα και γι’ αυτό αισθανόταν κάθε είδους μεγαλείο, τον πλήγωνε η περιρρέουσα Ανθελληνική υστερία που είχε διαχυθεί από τότε στη ζωή μας μέσω μιας ανάπηρης παιδείας, μέσω μιας αργυρώνητης δημοσιογραφίας και μιας σάπιας πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας.