Η Σέξτον. Η ποιήτρια.
Η Άννα. Η γυναίκα.
Άννα θα πει ομορφιά. Σέξτον θα πει νεκροθάφτης.
Η Σέξτον και τα Κογιότ.
Ένα έργο για τη σάρκα και το ουρλιαχτό. «Πόσο γίνεσαι, Αν;» «Δώδεκα μποφόρ».
Η Σέξτον και τα Κογιότ.
Ένα έργο για τη δημιουργία και την καταστροφή. «Με τα χέρια γίνεσαι ποιητής;» «Με τα έντερα». «Το παχύ ή το λεπτό;» «Το παχύ. Ένα κρατάς, δέκα πετάς».
Η Σέξτον και τα Κογιότ.
Ένα έργο για το όνειρο και το κυνηγητό του. «Πιστεύεις, Άννα;» «Πιστεύω». «Σε τι;» «Στα όνειρα».
Άραγε πόσο όνειρο είναι το αμερικανικό όνειρο και πόσο αμερικανικό είναι το όνειρο της σοφίας;
