Τα 42 ποιήματα των «Εμπρηστών» στο δεύτερο βιβλίο του Δημήτρη Βούλγαρη δεν προσφέρουν ούτε σχέδιο σωτηρίας, ούτε ρεαλιστική εικονογράφηση εσωτερικών πλάνων, ούτε αλέθουν στις διανοητικές τους μυλόπετρες το μοναχικό άλγος του στυλ. Παράγουν όμως, και μάλιστα αποφασιστικά και οργανωμένα, εκλύοντάς το ως κερδισμένο δικαίωμα, το πανηγυρικό χαμόγελο της αληθινής εικόνας που μένει «δίπλα σ’ ένα μισότρελο κερί». Κερί που όχι μόνο επιβίωσε στον αρμονικό χρόνο, αλλά ενίσχυσε και στη φλόγα του την υπόσχεση του αύριο.
Ποιήματα ενικά, κινητήρια, επιβεβαιωμένα. Κυρίως, όμως, αυτό: Επιβεβαιωμένα.
