«Αυτή είναι η αυτοπροσωπογραφία μου, στις 4 Σεπτεμβρίου 1996, αύριο θα έχει αλλάξει, μπορεί και σήμερα το βράδυ, την έγραψα για να γράψετε και σεις τη δική σας, με τον τρόπο σας και να τη δώσετε μετά σε κάποιον που αγαπάτε. Αυτοί που είναι γύρω μας, κοντά μας, καμία φορά κοιμούνται, αυτοί που περνάν απ’ τις ζωές μας, τις διασχίζουν στα τυφλά, χωρίς να ξέρουν ποιοι είμαστε και που είμαστε. Είναι καλό να τους το υπενθυμίζουμε. Σας το λέω για σήμερα Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 1996 στις 11,20 το πρωί στο κρύο τραγουδένιο διαμέρισμα.»
«Μέσα στη ροη, έτσι ήρθε και με βρήκε αυτό το ημερολόγιο. Πάνω σε μια δυσκολία με ησύχασε και με γλύκανε. Μέσα στη ροη έγινε και δικό μου κομμάτι. Για να μην το αποχωριστώ ασχολήθηκα… Το μετέφρασα. Το φρόντισα. Και με τον ίδιο τρόπο βρήκε το εκδοτικό του σπίτι, μέσα στη ροη. Και επειδή τα περισσότερα είναι στον αγώνα και σε αντιμαχίες, έκτος ροής, γυρνώ στο φωτεινό του βάθος, απλά και σιγανά. Ησυχάζω και συμφιλιώνομαι. Μπαίνω ξανά στη ροη». Μελίνα Τανάγρη.
