Για τέταρτη φορά, ο ιατρός Σταμάτης Βασίλαρος, αφήνει στην άκρη την  ιατρική μπλούζα και πιάνει τη γραφίδα. Μετά από δύο ποιητικές συλλογές και μια συλλογή βιωματικών διηγημάτων, μας παρουσιάζει μια νέα ομάδα διηγημάτων όπου πέραν των βιωματικών, έχει περιλάβει και κάποια μυθοπλαστικά.

Η «Ατραπός» συνδέεται με τη ζωή του συγγραφέα και με την αταλάντευτη πορεία του στον προσωπικό και τον επαγγελματικό στίβο. Συνδέεται με μια επιλογή πορείας η οποία με όλες τις δυσκολίες και τα σκαμπανεβάσματά της (Ατραπός), του έχει εξασφαλίσει την γενική εκτίμηση και αποδοχή αλλά και πλούσιο υλικό για λογοτεχνική παραγωγή. Ειδικά το Πάλι όχι θα ’λεγα παρουσιάζεται ως μαρτυρία ζωής και παράδειγμα για τους νεότερους. Δεσπόζουσα θέση κατέχει η ιδιαίτερη πατρίδα του η Ικαρία και η ικαριακή ζωή, με τα πλεονεκτήματα και τις χαριτωμένες παραξενιές της.

Στον ιδεολογικό κόσμο του συγγραφέα, πίσω από την επιφανειακή γαλήνη υποκρύπτεται πάντα η απειλή και ο κίνδυνος αλλά προοπτικά ενυπάρχει και η ελπίδα. Σε κάθε πρόβλημα του εξωτερικού κόσμου η λύση δίνεται με πυξίδα τον σεβασμό στις αξίες και την ανιδιοτελή αγάπη.

. Γράφει χαρακτηριστικά ο Γιάννης Παπαγιάννης

Η «Ατραπός» είναι ένα έργο συνυφασμένο με τον συγγραφέα, το οποίο δύσκολα διαχωρίζεται από την ιδεολογική διάσταση αλλά και την κοινωνική δράση του ανθρώπου που το συνέγραψε. Είναι σύνολο θεματικά ανεξάρτητων αλλά επί της ουσίας αλληλένδετων αφηγημάτων που δημιουργούν έναν πραγματικό αλλά με ιδιαίτερη οπτική κόσμο, τον κόσμο του Σταμάτη Βασίλαρου.