«Ο θάνατος δε σημαίνει ότι πρέπει να πούμε αντίο».

Ο Τάιλερ Χένρι ανακάλυψε το χάρισμά του να επικοινωνεί με τους νεκρούς σε ηλικία μόλις δέκα ετών.

Αφού βίωσε ένα ξαφνικό, ακριβές προαίσθημα του θανάτου της γιαγιάς του –αυτό που ο Τάιλερ θα περιέγραφε αργότερα ως «υπερεπίγνωση»–, η ζωή του άλλαξε για πάντα.

Αν και δυσκολεύτηκε να αποδεχτεί το σπάνιο ταλέντο του, ο Τάιλερ κατάφερε να το ενστερνιστεί.

Τελικά βρήκε το κουράγιο να το μοιραστεί με τον κόσμο.

Για πρώτη φορά, ο Τάιλερ φανερώνει πώς είναι να ζει κανείς σαν διάμεσο. Μιλάει ανοιχτά, χωρίς φόβο, για το πώς ανέπτυξε το χάρισμά του στην εφηβεία, πώς είναι στ’ αλήθεια να επικοινωνείς με τους μεταστάντες, για τη δύναμη του συμβολισμού στα διαβάσματά του και για τα μαθήματα που μπορούμε να πάρουμε από τους εκλιπόντες αγαπημένους μας.

Με απαράμιλλη ειλικρίνεια, ο Τάιλερ μοιράζεται με τους αναγνώστες το πώς το περίπλοκο και συναρπαστικό χάρισμά του άλλαξε τον τρόπο που αντιλαμβάνεται το επέκεινα και, το πιο σημαντικό, πώς τα διαβάσματα μπορούν να επηρεάσουν τις σχέσεις μας με τους πιο κοντινούς φίλους και συγγενείς μας που έχουν περάσει στην άλλη πλευρά.

«Η κάθε μέρα φέρνει μια καινούρια εμπειρία και μια καινούρια ιστορία, τις οποίες μοιράζονται οι ψυχές που είναι σε θέση να κατανοήσουν τι ήταν στ’ αλήθεια σημαντικό στη ζωή τους.
Τα μηνύματά τους μας διδάσκουν τι θα πρέπει να εκτιμάμε στη δική μας ζωή. Πάνω απ’ όλα, αν υπάρχει κάτι που έμαθα, αυτό είναι ότι η μετάβαση στην άλλη πλευρά προσθέτει προοπτική και οι νεκροί –κι αυτό είναι σχεδόν ειρωνικό– μπορούν να μας διδάξουν τα περισσότερα για τη ζωή».