…] Αυτό το έλεγε για να απαλύνει τη μοναξιά, τη στενοχώρια της, το πνίξιμο… Αλλά μέσα της τρωγότανε, πόναγε η ψυχή της. Οι επιθυμίες του σώματος την βασάνιζαν, οι ασυγκράτητες ορμές του την έκαναν να τρέμει, την άφηναν ξάγρυπνη νύχτες και νύχτες. Έκανε υπομονή.[…]
