Εδώ και σχεδόν μια δεκαετία πολλές κοινωνίες της πλούσιας Δύσης έχουν κολλήσει σε μια κατάσταση δυστοπίας, στην αρνητική «ουτοπία» μιας οικονομίας η οποία καθιστά την εξαθλίωση ενδημική και πολύ εύκολα μπορεί κανείς να φανταστεί το μεγάλο κραχ που θα οδηγήσει τα πάντα σε αδιέξοδο. Συγχρόνως όμως βρισκόμαστε σε μια φάση ιδιόρρυθμης μετάβασης κατά την οποία υφίστανται διαφορετικές οικονομικές λογικές. Ζούμε σε έναν καπιταλισμό με κρίσεις που ολοένα οξύνονται – αλλά παράλληλα ίσως σε έναν «μετακαπιταλισμό», χωρίς ακόμη να το έχουμε αντιληφθεί πλήρως.
