Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα «πάντρεμα» της αγάπης του Γιάννη Σιγάλα για τη φωτογραφία με την κηπουρική, και ειδικά την καλλιέργεια κάκτων και άλλων παχυφύτων, που τον ανταμείβουν με τη συμμετρία και την ομορφιά τους, αλλά και τον εκπαιδεύουν στην ανάπτυξη υπομονής. 

Το φωτογραφικό άλμπουμ του Γιάννη Σιγάλα μού θύμισε το τηλεγράφημα του Αλέξη Ζορμπά προς το αφεντικό του στο ομώνυμο έργο του Νίκου Καζαντζάκη: «Εύρον πέτραν πρασίνην ωραιοτάτην, ελθέ τάχιστα». 




Οι φωτογραφίες του λευκώματος είναι μια μικρή σταγόνα στον ωκεανό της άπειρης ποικιλομορφίας και ομορφιάς του Δαρβίνου, η καθαρή ματιά όμως του Γιάννη Σιγάλα, το πάγωμα της σπάνιας τρυφερής στιγμής, η άρτια αισθητική και οι συναρπαστικές συνθέσεις του γεμίζουν τις αισθήσεις μας με χρώμα, κίνηση και ζωή, είτε η αγάπη μας είναι για τα φυτά είτε για τη φωτογραφία.