Η ανοχή των γονέων δεν εξασφαλίζει κατ` ανάγκη την ευτυχία των παιδιών. Μη θέλοντας να εισπράξουν την δυσαρέσκειά τους, οι γονείς τα μετατρέπουν σε αληθινούς δυνάστες, που δεν ανέχονται κανένα πειθαναγκασμό και αντιδρούν στην πίεση και στην απαγόρευση με επιθετικότητα και βία. Το φαινόμενο προφανώς ενδυναμώνεται καθώς το παιδί μεγαλώνει και διαμορφώνεται τελικά σ` έναν δυστυχισμένο ενήλικα. Μέσα από πολυάριθμες καθημερινές καταστάσεις της πρώιμης παιδικής ηλικίας μέχρι την εφηβεία, η ψυχαναλύτρια Κριστιάν Ολιβιέ τονίζει την ανάγκη της αυστηρότητας των γονιών ως βασικό στοιχείο διαπαιδαγώγησης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]