«Με κρότο εμφανίζονται οι μνήμες
Και τα φάσματά της
Πάντα εδώ»
Η Μίκα Ντάκα γεννήθηκε μια φορά κι έναν καιρό στις 30 του Οκτώβρη, την εποχή που οι αστερισμοί αιωρούνταν μεταξύ του φανταστικού και της πραγματικότητας. Έπειτα από πολλές άτοπες διαδρομές, κατάφερε επιτέλους να φτάσει στη χώρα της Ουτοπίας, όπου και ζει τα τελευταία χρόνια. Που και που ταξιδεύει και για αλλού, κρατώντας μερικούς «ουτοπικούς αστερόσπορους», που τους φυτεύει στις στάσεις που κάνει με το ιπτάμενο χαλί της, το βιβλίο.
Από τότε που θυμάται τον εαυτό της γράφει ποιήματα, που κάποια έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς, αλλά το πιο μεγάλο βραβείο είναι αυτό της αγάπης και της εκτίμησής τους από τους φίλους της.
