Η ελπίδα για να δημιουργηθεί ένας καλύτερος κόσμος, δεν θα πρέπει ποτέ να χαθεί. Μολονότι ζούμε σε μια κοινωνία όπου
οι ηθικές αξίες έχουν καταρρεύσει, η δικαιοσύνη έχει εξαφανιστεί, η ισότητα έχει καταστρατηγηθεί, η φύση έχει κακοποιηθεί, η
ειρήνη έχει ποδοπατηθεί, η ενοχή έχει εξαγνιστεί, η ανοχή έχει εδραιωθεί, η ιδέα έχει εμπορευματοποιηθεί, παρ’ όλο που ο δρόμος τής ζωής μας φαντάζει σκοτεινός, εν τούτοις ένα λυχνάρι της ελπίδας μπορεί να φωτίσει αυτόν το δρόμο και να γίνει κάποτε τούτος ο κόσμος πιο δίκαιος.
Οραματίζομαι μια κοινωνία διαφορετική από τη σημερινή, όπου κυριαρχεί η αντιπαλότητα, ο φανατισμός, η ζηλοφθονία, το μίσος, η μικροψυχία, η αναξιοκρατία, η υποκρισία, η αδικία. Όπου οι άνθρωποι έχουν χωριστεί σε αντίπαλα στρατόπεδα: πλούσιοι εναντίον φτωχών, ισχυροί εναντίον ασθενών, άνδρες εναντίον γυναικών, νέοι εναντίον παλιών, ανήθικοι εναντίον ηθικών, άπληστοι εναντίον ολιγαρκών. Οραματίζομαι μια κοινωνία της οποίας τα μέλη θα συναγωνίζονται και δεν θα ανταγωνίζονται, θα συμβάλουν και δεν θα διαβάλουν, θα διακρίνονται και δεν θα υποκρίνονται, θα προσδοκούν και δεν θα καραδοκούν, θα επιδιώκουν και δεν θα διώκουν, θα είναι άνθρωποι και όχι υπάνθρωποι….
Νίκος Α. Ζώρης
