Όταν ξεφυλλίζω αυτές τις σελίδες, είμαι ένας διαβάτης που τριγυρίζει στο γνώριμο από τον καιρό της νιότης ρωσικό πνευματικό τοπίο και κουβεντιάζει με την αιωνιότητα, έχοντας διερμηνέα την ποίηση. Άρχισα μεταφράζω Ρώσους ποιητές στα μέσα της δεκαετίας του 1950, όταν σπούδαζα στο Λογοτεχνικιό Ινστιτούτο «Μαξίμ Γκόρκι» της Μόσχας. Συγκεντρώνω από καιρό σε καιρό στα τετράδιά μου τη συγκομιδή δίχως να κρατάω κάποια σειρά ή ν` ακολουθώ κάποιο σύστημα χρονολογικής ταξινόμησης. Γυρίζω κατά καιρούς στους ίδιους ή μεταγενέστερους ποιητές για να εμπλουτίσω την «ανθολογία» μου με πρόσθετα ποιήματα, δίνοντας προτεραιότητα στην καθαρή, λυρική, διαχρονική ποίηση. Εκείνη που σε κάνει να επικοινωνείς με το συνάνθρωπο κάθε εποχής –ακόμα και της πιο απόμακρης– ως συνομήλικος.

Α.Π.