Στιχοπαιχνιδίσματα
Η ποίηση, μεγάλη αγαπημένη,
στα μάγια της ως με ’βρε τυλιγμένη,
τρανό παιχνίδι ζήτησε να παίξω
και δέχτηκα άνευ όρων κι όσο αντέξω.
Σώριασε άτακτα λέξεις και ρίμα
να πλάσω διαφορετικό ένα ποίημα
κι αν στο βωμό της θυσιάσω επάξια,
εκείνη να με στεφανώσει αντάξια.
Σκληρό άρχισα παιχνίδι με τους στίχους,
να ομορφοδέσω λέξεις, τόνους, ήχους,
αλήθειες, σύμβολα, όνειρα, εικόνες
με διάφορους κάθε φορά κανόνες.
Παντούμ, χάι-κου, οκτάβες και ροντέλα,
σονέτο, ακροστιχίδα, βιλανέλα,
σάρκα κι οστά πήραν, γίναν βιβλίο,
«παίγνιο στίχων» το ’πα. Μεγαλείο!
Και φίλτατοί μου σας τ’ αφιερώνω,
μ’ ευχές κι αγάπη για όλο το χρόνο!
