Η δικιά μου Ιθάκη,
μια θάλασσα στίχοι,
ταξιδέματα πληγωμένων ψυχών
στις όχθες του χρόνου.
Από τον πρόλογο του κου Ι. Καμπύλη:
"Συνένοχος ο αναγνώστης, μέσα στην πεζή καθημερινότητά μας και διαβάζοντας την επιφανειακή, ως κατ’ αρχάς φαίνεται, ποίησήν της Άννας Πάτσου, διαβλέπει κάτω από ένα δεύτερο επίπεδο τον έρωτα και τη γέννα του θανάτου να παρελαύνουν μέσα από τους στίχους της, ο όρκος και η αφοσίωση, οι συγκρουσιακοί μονόλογοι και το θάρρος της απώλειας να κυριαρχούν ως αλληλοσυγκρουόμενα στοιχεία εξαγνισμού της ποιήτριας."
