«Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχε ένα πολύ όμορφο μέρος που το λέγανε Ψυχουland. Εκεί όλοι οι άνθρωποι ήσαν χαμογελαστοί. Το όνομα ολονών μάλιστα ήταν Ψυχουsmile.
Όμως, μεταξύ αυτών ήταν κι ένας λίγο μουρτζούφλης. Τον έλεγαν Ψυχομούρτζ. Ποτέ δεν ήταν ευχαριστημένος αυτός κι όλο έκρινε και τελικά κατέκρινε. Οι Ψυχουsmile πολλές φορές τού φώναζαν...
– Ωχ πια, βρε Ψυχομούρτζ... όλο παράπονα είσαι... σκάσε και κανένα χαμόγελο... αλλιώς πώς να σε παίξουμε;»
