Το βιβλίο αποτελεί συμβολή στη μελέτη του έργου του Γεωργίου Βιζυηνού με σημείο αναφοράς τον εντοπισμό και τη μελέτη λέξεων από την τουρκική γλώσσα στα διηγήματά του. Πρόκειται για σημαντικό αριθμό λέξεων οι οποίες εντοπίστηκαν κυρίως στα «θρακιώτικα» διηγήματα του συγγραφέα και μελετήθηκαν ως προς τα σημασιολογικά τους χαρακτηριστικά, στο πλαίσιο της δηλωτικής και αναφορικής λειτουργίας τους. Επιχειρείται η αναγωγή τους σε επίπεδο σημαινόντων και σημαινομένων, στο κατά περίπτωση συγκείμενο και περικείμενο, η οποία ανέδειξε τη σημαντικότητα της ποικιλίας των σημασιών, γνωστικής, εκφραστικής-συγκινησιακής και κοινωνικής, για την αφηγηματική πλοκή, καθώς και της πολυσημίας η οποία εντάχτηκε στη συγκριτική μελέτη των σημασιών στη δότρια και τη γλώσσα υποδοχής αφενός και στην εξελικτική πορεία της λέξης στις δύο γλώσσες αφετέρου, στην περίπτωση που αυτή μέχρι και σήμερα ανήκει στο κοινό ελληνοτουρκικό λεξιλόγιο.